ಸುಮ್ನೆ ಹೀಗೆ

ಮನದ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಗೀಚಬೇಕೆಂಬ ಕನಸಿನೊಂದಿಗೆ ಬೆಡ್ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡೆ ಪುಸ್ತಕ ಪೆನ್ನಿನ ಜೊತೆಗೆ. ಅದು ಯಾವಾಗ ನಿದ್ದೆ ಹತ್ತಿತೋ?. ಕನಸು ಕನಸಾಗಿಯೇ ಇತ್ತು. ಪೆನ್ನು ಪುಸ್ತಕದ ಖಾಲಿ ಖಾಲಿ ಹಾಳೆಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ಅಲ್ಲೇ ಮಲಗಿತ್ತು. ಸೂರ್ಯ ಸೋಮಾರಿ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ಆಗಲೇ ಎದ್ದು ಕಿಟಕಿನಂಚಿನಿಂದ ಇಣುಕುತಿದ್ದ. ನಾನೇ ಸೋಮಾರಿಯಾಗಿದ್ದೆ!

***************

ಏನೋ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ದೇನೆಂದು ನೋವಿನಿಂದ ಕೂಡಿದ ಭಾರವಾದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ  ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಇಣುಕಿ ನೋಡುತಲಿದ್ದೆ... ದೂರದಲ್ಲಿ ಮಗುವೊಂದು ತನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಕಾಲುಗಳಿಂದ ತಪ್ಪು ತಪ್ಪು ಹೆಜ್ಜೆಗಳೊಂದಿಗೆ ನಡೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತು.

***************

ಸ್ವಲ್ಪ ಕೆಲಸದ ಒತ್ತಡ ಜಾಸ್ತಿ ಇದ್ದುದರಿಂದ ಬಳಲಿದ್ದ ಅವಳಿಗೆ  ಬೆಡ್ ಮೇಲಿಂದ ಎದ್ದೇಳಲು ಏನೋ ಸುಸ್ತು. ಮನಸಿಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಮಸುಕು ತೆಗೆದು ಇನ್ನು ಕಾಫಿ ಮಾಡ್ಬೇಕಲ್ವ ಎಂದು ನೋಡಿದರೆ ಅಲ್ಲೇ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕಾಫಿ ಅವಳಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿತ್ತು. ಅಡುಗೆಮನೆಯಿಂದ ಗಂಡ ಸುಮ್ನೆ ಮಲ್ಕೋ .... ನಾನಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಕಣ್ಣು ಮಿಟುಕಿಸಿದಾಗ ಗಂಡನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿ ಇನ್ನು ಬೆಚ್ಚಗಾಗಿತ್ತು ಕಾಫಿಯ ಜೊತೆಗೆ.
ಸುಂದರ ಬದುಕಿನ ಅನೋನ್ಯತೆಗೆ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಎಷ್ಟು ಮುಖ್ಯ ಅಲ್ಲವೇ...ಸ್ವಲ್ಪ ತುಂಟತನ ತರಲೆಗಳೂ ಇದ್ದರೆ ಇನ್ನು ಖುಷಿ!!

***************